<!–more–>Rozmaite terenowe gry dla pracowników są coraz bardziej popularne pośród różnego rodzaju firm. Kadra zarządzająca widzi bowiem zalety, jakie się odniesie po zorganizowaniu czegoś takiego. Właściwie przeprowadzona gra potrafi wzmocnić relacje między pracownikami, a poza tym poszerzyć kompetencje tak przydatne na wielu stanowiskach.
<br>
Niedawno temu z naprawdę dużym rozmachem została zorganizowana przez znany farmaceutyczny koncern gra szkoleniowa, którą wielu uważa za największe wydarzenie tego typu. Brali w niej bowiem udział praktycznie wszyscy pracownicy, co w sumie dało około 450 uczestników. Poza tym całością opiekowało się trzydziestu pięciu trenerów, jacy byli odpowiedzialni za organizację zajęć z poszczególnymi grupami.
<br>
Niewielką część z tej grupy trenerów stanowiły osoby z firmy organizującej szkolenie, ale większość kadra z farmaceutycznej firmy. Przyjechali oni wcześniej do hotelu, w jakim wszystko się odbywało, i odbyli tam niezbędne szkolenie. Tym sposobem bez żadnego problemu dawali sobie radę z pracą z poszczególnymi grupami.
<br>
Jednym z pierwszoplanowych trenerów był sam Prezes koncernu, który w prywatnym życiu jest alpinistą z dużym doświadczeniem. Zdecydował się on wykorzystać swoją pasję i zainteresowania do tego, żeby w oparciu o górską wyprawę przekazać innym uczestnikom dużo interesującej wiedzy w zakresie zarządzania zespołem, motywowania i rozwiązywania konfliktów. Tym samym nawiązał on do zagadnień zespołowej pracy, tak istotnej w każdej firmie.
<br>
Podczas opisywanej gry uczestnicy zostali podzieleni na 25 grup, które przez przez kilkanaście godzin realizowały wyznaczony plan. Najważniejszy element wspomnianej gry stanowiły tak zwane społeczne eksperymenty, czyli nietypowe, wymagające potraktowania w nieszablonowy sposób zadania, w których członkowie drużyn powinni się wykazać zaufaniem, kreatywnością i zaufaniem.
<br>
Wszystkie eksperymenty były kończone daniem grupie odpowiednich kart, z którymi ta musiała się dokładnie zapoznać. Podczas analizowania kart w praktyce uczestnicy weryfikowali własne zachowania przez pryzmat pięciu podstawowych kompetencji, co pozwoliło im się odnieść do swojej codziennej pracy.